Doña Magdalena H. Gaffud High School Logo

ANG TUSONG KATIWALA

ANG TUSONG KATIWALA

Ang Tusong Katiwala

(Lukas 16:1-15)

Philippine Bible Society

1) Nagsalita uli si Hesus sa kaniyang mga alagad, “May taong mayaman na may isang katiwala. May nagsumbong sa kaniyang nilulustay nito ang kaniyang ari-arian.  2) Kaya’t ipinatawag niya ang katiwala at tinanong, ‘Ano ba itong naririnig ko tungkol sa iyo? Ihanda mo ang ulat ng iyong pangangasiwa sapagkat tatanggalin na kita sa iyong tungkulin.’ 3) Sinabi ng katiwala sa kanyang sarili, ‘Ano ang gagawin ko? Aalisin na ako ng aking amo sa pangangasiwa. Hindi ko kayang magbungkal ng lupa; nahihiya naman akong magpalimos. 4) Alam ko na ang  aking gagawin! Maalis man ako sa pangangasiwa ay may tatanggap naman sa akin sa kanilang tahanan.

5) Isa-isa niyang tinawag ang mga may utang sa kaniyang amo. Tinanong niya ang una, ‘Magkano ang utang mo sa aking amo?’ 6) Sumagot ito, ‘Isandaang tapayang  langis po.’ ‘Heto ang kasulatan ng iyong pagkakautang. Dali! Maupo ka’t palitan mo, gawin mong limampu,’ sabi ng katiwala. 7) At tinanong naman niya ang isa, ‘Ikaw, gaano ang utang mo?’ Sumagot ito, ‘Isandaang kabang trigo po.’ ‘Heto ang kasulatan ng iyong pagkakautang,’ sabi niya. ‘Isulat mo, walumpu.’ 8) Pinuri ng amo ang tusong katiwala dahil sa katalinuhang ipinamalas nito. Sapagkat ang mga makasanlibutan ay mas mahusay gumawa ng paraan kaysa mga maka-Diyos sa paggamit ng mga bagay ng mundong ito.

  9) At nagpatuloy si Hesus sa pagsasalita, “Kaya’t sinasabi ko sa inyo, gamitin ninyo ang kayamanan ng mundong ito sa paggawa ng mabuti sa inyong mga kapwa upang kung maubos na iyon ay tanggapin naman kayo sa tahanang walang hanggan. 10)  Ang mapagkakatiwalaan sa maliit na bagay ay mapagkakatiwalaan din sa malaking bagay; ang mandaraya sa maliit na bagay ay mandaraya rin sa malaking bagay. 11) Kaya kung hindi kayo mapagkakatiwalaan sa mga kayamanan ng mundong ito, sino ang magtitiwala sa inyo ng tunay na kayamanan? 12) At kung hindi kayo mapagkakatiwalaan sa kayamanan ng iba, sino ang magbibigay sa inyo ng talagang para sa inyo?

13) “Walang aliping maaaring maglingkod nang sabay sa dalawang panginoon sapagkat kamumuhian niya ang isa at iibigin ang ikalawa, paglilingkuran nang tapat ang isa at hahamakin ang ikalawa. Hindi kayo maaaring maglingkod ng sabay sa Diyos at sa kayamanan.” 14) Nang marinig ito ng mga Pariseo, kinutya nila si Jesus sapagkat sakim sila sa salapi.  15) Kaya’t sinabi niya sa kanila, “Nagpapanggap kayong matuwid sa harap ng mga tao, ngunit alam ng Diyos ang nilalaman ng inyong mga puso. Sapagkat ang itinuturing na mahalaga ng mga tao ay kasuklam-suklam sa paningin ng Diyos.

Ang Ningning at Ang Liwanag

“Ang Ningning at Ang Liwanag” isinulat ni: Dimas-Ilaw (Emilio Jacinto)

                                                                  “Ang Ningning at Ang Liwanag”
                                                              isinulat ni: Dimas-Ilaw (Emilio Jacinto)


 Ang ningning ay nakasisiLaw sa paningin. Ang Liwanag ay kinakaiLangan ng mata, upang mapagwari ang buong katunayan ng mga bagay-bagay.

Ang bubog kung tinatamaan ng nag-aapoy na sikat ng araw ay nagniningning; ngunit sumusugat sa kamay ng nagaganyak na dumampot.

Ang ningning ay madaya.

Ating hanapin ang Liwanag, tayo'y huwag mabighani sa ningning. Sa katunayan ng masamang kaugaLian: Nagdaraan ang isang karwaheng maningning na hinihiLa ng kabayong matuLin. Tayo'y nagpupugay at ang isasaLoob ay mahaL na tao ang nakalulan. Datapwa'y marahiL naman ay isang magnanakaw; marahiL sa iLaLim ng kanyang ipinatatanghaL na kamahaLan at mga hiyas na tinatagLay ay natatago ang isang pusong sukaban.

Nagdaraan ang isang maraLita na nagkakanghirap sa pinapasan. Tayo'y mapapangiti at isasaLoob: Saan kaya ninakaw? Datapwa'y maLiwanag nating nakikita sa pawis ng kanyang noo at sa hapo ng kanyang katawan sa siya'y nabubuhay sa sipag at kapagaLang tunay.

Ay! Sa ating pang-uga-ugaLi ay Lubhang nangapit ang pagsamba sa ningning at pagtakwiL sa Liwanag.

Ito na nga ang dahiLang isa pa na kung kaya ang tao at ang mga bayan ay namumuhay sa hinagpis at daLita.

Ito na nga ang dahiLan na kung kaya ang mga Loob na inaakay ng kapaLaLuan at ng kasakiman ay nagpupumiLit na Lumitaw na maningning, LaLung-LaLo na nga ang mga hari at mga Pinuno na pinagkatiwaLaan ng sa ikagiginhawa ng kaniLang mga kampon, at waLang ibang nasa kundi ang mamaLagi sa kapangyarihan sukdang ikainis at ikamatay ng Bayan na nagbigay sa kaniLa ng kapangyarihang ito.

Tayo'y mapagsampaLataya sa ningning; huwag nating pagtakhan na ang ibig mabuhay sa dugo ng ating mga ugat ay magbaLatkayo ng maningning.

Ay! Kung ang ating dinuduLugan at hinahainan ng puspos na gaLang ay ang maLiwanag at magandang-asaL at matapat na Loob, ang kahit sino ay waLang mapagningning pagkat di natin pahahaLagahan, at ang mga isip at akaLang ano pa man ay hindi hihiwaLay sa maLiwanag na banaL na Landas ng katwiran.

Ang kaLiLuhan at ang katampaLasanan ay humahanap ng ningning upang huwag mapagmaLas ng mga matang tumatanghaL ang kaniLang kapangitan; ngunit ang kagaLingan at ang pag-ibig na daLisay ay hubad, mahinhin, at maLiwanag na napatatanaw sa paningin.

MapaLad ang araw ng Liwanag!

Ay! Ang anak ng Bayan, ang kapatid ko, ay matututo kayang kumuha ng haLimbawa at Lakas sa pinagdaanang mga hirap at binatang mga kaapihan?

MGA ELEMENTO NG SANAYSAY

ELEMENTO  NG SANAYSAY

• Tema at Nilalaman  -  anuman ang nilalaman ng isang sanaysay ay itinuturing na paksa dahil sa layunin sapagkakasulat nitoat kaisipang ibinahagi.
• Anyo at Istruktura  -  ang anayo sat istruktura ng sanaysay ay isang mahalagang sangkap sapagkat nakaaapekto ito sa pagkaunawa ng mga mambabasa, ang maayos na pagkakasunud-sunod ng edeya o pangyayari ay makatututlong sa mambabasa sa pagkaunawa sa sanaysay.
• Kaisipan- Mga ideyang nabanggit na kaugnay o panlinaw sa tema.
• Wika at Istilo - ang uri at antas ng wika at istilo ng pagkakagamit nito ay nakaapekto rin sa pagkaunawa ng mambabasa, higt na mabuting gumamit ng simple, natural at matapat na mga pahayag.
• Larawan ng Buhay - Nilalarawan ang buhay sa isang makatotohanang salaysay, masining na paglalahad na gumagamit ng sariling himig ang may akda.
• Damdamin -Naipapahayag ang isang magaling na may-akda ang kaniyang damdamin nang may kaangkupan at kawastuhan sa paraang may  kalawakan at kaganapan.
• Himig - naipapahiwatig ng kulay o kalikasan ng damdamin. Maaaring masaya, malungkot, mapanudyo at iba pa.

BAHAGI NG SANAYSAY

BAHAGI NG SANAYSAY

• Panimula - ang pinakamahalagang bahagi ng isang sanaysay sapagkat ito ang unag titingnan ng mga mambabasa, dapat nakapupukaw ng atansyon ang panimula upangipagpatuloy ng mamababasa ang pagbasa sa akda.
• Katawan -  Sa bahaging ito ang sanaysaya makikita ang pagtalakay sa mahahalagang puntos ukol sa tema at nilalaman ng sanaysay, dapat ipaliwanag nang mabuti ang bawat puntos upang maunawaan ito ng maigi ng mambabasa.
•  Wakas - nagsasara sa talakayang naganap sa katawan ng sanaysay. Sa bahaging ito nahahamon ang pag-iisip ng mambabasa na maisakatuparan ang mga tinalakay ng sanaysay.

Ano ang Sanaysay?

SANAYSAY
 Ayon kay Alejandro G. Abadilla, "nakasulat na karanasan ng isang sanay sa pagsasalaysay. ang sanaysay ay nagmula sa 2 salita, ang sanay at pagsasalaysay. Ito ay panitikang tuluyan na nagalalahad ng kuru-kuro, damdamin, kaisipan, saloobin, reaksyon at iba pa  ng manunulat hinggil sa isang makabuluhan, mahalaga at napapanahong paksa o isyu.


Mahalaga nag pagsusulat at pagbabasa ng sanaysay sapagkat natututo ang mambabasa mula sa inilalahad na kaalaman at kaisipang taglay ng isang manunulat. nakikilala rin ng mga mambabasa ang manunulat dahil sa paraan ng pagkasulat nito, sapaggamit ng salita at sa lawak ng kaalaman sa paksa.

Alegorya ng Yungib

ANG ALEGORYA NG YUNGIB

Ang Alegorya ng Yungib

ni Plato

(Isinalin sa Filipino ni Willita A. Enrijo)

At ngayon, sinasabi ko na hayaan mong ipakita ko ang isang anyo na dapat mabatid o hindi mabatid tungkol sa ating kalikasan: Pagmasdan! May mga taong naninirahan sa yungib na may lagusan patungo sa liwanag na umaabot sa kabuuan nito. Sila’y naroroon mula pagkabata, at ang kanilang mga binti at leeg ay nakakadena kung kaya’t hindi sila makagalaw, hadlang ito sa pagkilos pati ng kanilang mga ulo . Sa di kalayuan, sa taas at likod nila ay may apoy na nagliliyab,  sa pagitan ng apoy at mga bilanggo may daang papataas. Kung ang paningin mo ay dadako sa mababang pader nito, maihahalintulad ito sa isang tabing na pinagtatanghalan ng mga puppet.

Nasilayan ko.

At nasilayan mo rin ba  ang mga taong dumadaan sa pagitan ng mga dingding  na  may dala- dalang mga monumento  at larawan ng mga hayop na likha sa kahoy at bato? Ang iba sa kanila ay nagsasalita, ang iba ay tahimik. Naipakita  mo sa akin ang kakaiba nilang imahe. Sila nga ay kakaibang mga bilanggo.

Katulad natin, ang tugon ko,  na ang tangi nilang  nakikita  ay pawang  sarili nilang mga anino?

Totoo, ang sabi niya, paano nila makikita ang ano man kung hindi sila pinahihintulutang gumalaw maging ang kanilang mga ulo? At may mga bagay na dapat lamang dalhin sa paraang dapat lamang makita ng mga anino? Oo, sabi niya. At kung nakaya nilang hindi sumang-ayon sa isa’t isa, hindi ba nila ipinalalagay na sila ay tumutukoy ng  kung ano pa man para sa kanila?

Tunay nga.

 At sa higit pang pagpapalagay na ang mga bilanggo ay may alingawngaw mula sa ibang dako, hindi ba nila natitiyak na  baka guniguni lamang ito ng isang dumaan at may ipinagpapalagay tungkol sa pinagmumulan ng tinig?

Walang tanong-tanong, ang tugon.

Sa kanila, ang sabi ko, ang katotohanan ay walang kahulugan kundi ang anino ng mga imahe. Iyan ang tiyak. Ngayon, balikan muli natin kung ano ang likas na magaganap kung sakaling ang mga bilanggo ay maging malaya at di maaabuso sa kanilang pagkakamali. Sa una, kung ang isa sa kanila ay mapalalaya at biglang tumayo, lumingon, lumakad at tumingin patungo sa liwanag. Magdurusa sa sobrang sakit. Ito mismo ang magpapalungkot sa kaniya. Gayundin hindi niya makikita ang dati niyang kalagayan sapagkat ang tanging nakikita  niya ay mga anino lamang. Pagkatapos isaisip,  tinuran ng isa na ang kaniyang nakita noong una ay guniguni lamang, ngunit ngayon, siya ay papalapit na sa pagkatao. Nakikita niya, mayroon na siyang  maliwanag na pananaw- ano ang magiging tugon niya?

O kaya’y, maaari mong isipin na ang kaniyang guro ay nagtuturo ng mga bagay na dapat niya lamang kilalanin. Hindi ba siya nagugulumihanan?  Hindi kaya siya mahumaling na ang anino na kaniyang nakita  noong una ay mas tunay kaysa mga bagay na nakikita niya sa kasalukuyan?

Malayong katotohanan.

At kung siya ay napilitang tumingin nang diretso sa liwanag, wala ba siyang  nararamdamang sakit upang siya’y magkubli sa nakikitang bagay? Kaniya bang aakalain na siya ay nasa katotohanang mas maliwanag  kaysa  mga bagay na nakikita sa kasalukuyan?

Totoo, ang sabi niya.

At kung ipinalalagay pang muli na siya ay atubiling hinila pataas sa matarik at bako-bakong daan hanggang sapilitan siyang makarating sa harap mismo ng araw, hindi ba siya mahihirapan at magagalit? Kapag nilapitan niya ang liwanag, ang kaniyang mga mata ay maaaring masilaw at hindi niya magagawang makita ang mga bagay-bagay sa kasalukuyan - ang katotohanan.

Hindi muna sa kasalukuyan, sabi niya.

Kailangang mahirati ang kaniyang paningin sa dakong itaas ng mundo. At makita niya nang maliwanag ang mga anino, kasunod ay ang repleksiyon ng tao at  iba pang bagay sa tubig, at ang mismong mga bagay. Pagkatapos, tititig siya sa liwanag ng buwan at mga bituin, at sa maningning na kalangitan; at kaniyang makikita ang ulap at mga bituin sa gabi nang mas maningning kaysa liwanag  ng araw na hatid ng umaga.

Tiyak.

Higit sa lahat, magkakaroon siya ng kakayahang makita  ang araw, hindi lamang ang repleksiyon niya sa tubig kundi makikita niya  ang sarili sa kinaroroonan, at hindi sa iba pa man, at siya ay makapagninilay-nilay kung sino siya.

Tiyak.

At siya ay makararating sa pagtatalo na siya mismo ay naglaan ng panahon. At ang gumagabay sa lahat ng ito ay yaong nakikita sa mundo, na naging dahilan upang siya at ang kaniyang kapwa ay masanay sa pagtitig.

Maliwanag, sabi niya, una niyang makikita ang liwanag pagkatapos ang dahilan tungkol sa kaniyang sarili. At kung maalala niya ang dating tahanan, at ang karunungan sa yungib pati ang mga kapuwa bilanggo, hindi ba niya maipalalagay na mapaliligaya niya ang sarili sa pagbabago at kaawaan na lamang sila?

Tiyak at tumpak.

At kung sila ay nasanay na sa pagtanggap ng mga karangalan sa kung sino sa kanila ang mabilis na makapuna sa pagdaan ng mga anino at makapagsabi kung sino ang nakaranas niyon dati? Kung sinuman ang makapagpapasiya nang mahusay para sa kinabukasan, sa iyo bang palagay sino ang makapag-iingat sa tinatawag na dangal at kaluwalhatian? O kaya’y kainggitan ba ang may taglay nito? Hindi ba niya babanggitin ang tinuran ni Homer.

“Mas mabuting maging mahirap na alipin ng dukhang  panginoon.” At matututuhang tiisin ang mga bagay kaysa isaisip ang kanilang ginagawa at mamuhay katulad ng kanilang gawi?

Oo, ang sabi niya. Sa palagay ko ay pipiliin niyang magtiis kaysa aliwin ang mga huwad na akala at mabuhay sa kahabag-habag na kalagayan.

Para makatiyak, sabi niya.

At kung mayroon mang paligsahan, at kailangan niyang makipagtagisan sa pagsukat sa mga anino kasama ang mga bilanggo na kailanman ay di nakalaya mula sa yungib. Sa sandaling ang paningin ay nananatiling mahina, at bago ito maging matatag (may dapat isaalang – alang sa panahon na kakailanganin upang makamit ang bagong kalagayan ng paningin) hindi ba siya katawa-tawa? Sasabihin ng tao sa kaniya na ang pagpunta at pagdating niya nang wala ang mga paningin ay mas mabuti na hindi na lamang isaisip ang pag-unlad. At kung sinuman ang sumubok na palayain ang iba at gabayan  patungo sa liwanag; hayaang  hulihin ang nagkasala at dalhin  nila  sa  kamatayan.

Walang tanong, ang sabi niya.

Ito ang kabuuan ng alegorya,  ang sabi ko; maaari mong dagdagan mahal kong Glaucon  ang mga dating katuwiran. Ang bilangguan ay mundo ng paningin, ang ilaw ng apoy ay ang araw. Hindi mo ako mamamali kung ipakakahulugan mo na ang paglalakbay papataas ay maging  pag-ahon ng kaluluwa patungo sa intelektuwal na mundo batay sa mahina kong paniniwala.  Aking ipinahahayag, ito ay batid ng Diyos maging tama man o mali. Ngunit tunay man o huwad, ang aking opinyon sa mundo ng karunungan ay ito, ang ideya ng kabutihan ay nananatili sa huli at matatagpuan lamang nang may pagpupunyagi; at kapag ito’y natagpuan, ang lahat ng bagay na maganda at tama sa daigdig at ang pangunahing pinagmumulan  ng dahilan at katotohanan ay yaong sinumang may kapangyarihang kumilos nang may katuwiran sa publiko o pribadong buhay. Samakatuwid kailangan na ang kaniyang mga mata  ay may matibay na tuon para sa mga bagay na ito.

Sumasang-ayon ako, sabi niya, hanggat may kakayahan akong maunawaan ka.

At ang sabi ko, huwag kang magtaka sa iba na may magandang pananaw na ayaw man lang magbahagi  para sa kapakanan ng tao; para sa kanilang kaluluwa sa itaas ng mundo ay madali lamang kung saan sila’y naghahangad na manirahan; magiging likas ang kanilang paghahangad, kung ang ating alegorya ay  mapagkakatiwalaan.

Oo, tunay na likas.

At mayroon bang bagay na nakapagtataka sa mga taong nakadaan mula sa banal na pagninilay-nilay patungo sa makasalanan nilang kalagayan o gumawa ng labag sa kagandahang-asal? Samantala, habang ang kaniyang mga mata ay kumukurap bago siya mahirati sa kadiliman, siya ay mapipilitang lumaban sa korte o sa ibang lugar, tungkol sa anino ng imahe ng katarungan at  magpupunyaging maunawaan nang ganap ang katarungan.

Anuman, ngunit kamangha-mangha ang kaniyang tugon.

Sinuman ang  may wastong pag-iisip ay mababatid na ang pagkalito ng mga paningin ay dalawang uri o nanggaling sa dalawang dahilan, maaaring mula sa paglabas ng liwanag o patungo sa liwanag. Kapag nakita niya na sinuman na may pananaw na magulo at mahina ay masasabing hindi pa handang humalakhak. Una niyang itatanong kung ang kaluluwa ba ng tao ay maghahatid nang maliwanag na buhay? O kaya’y maglalapit mula  kadiliman patungo sa araw na labis na nakasisilaw? At kaniyang bibilangin ang maligayang kalagayan niya, at siya ay maaawa sa iba, o kung nasa isipan man niyang pagtawanan ang kaluluwa na nanggaling mula ilalim patungo sa liwanag, mayroon pang mga dahilan bukod dito kaysa mga halakhak na bumati sa kaniya at bumalik mula sa itaas ng liwanag patungo sa yungib.

Iyan, ang sabi niya na dapat itangi.

General keyboard shortcuts

General keyboard shortcuts

• Ctrl+C (Copy)
• Ctrl+X (Delete selected item and save a copy to the clipboard)
• Ctrl+V (Paste)
• Ctrl+Z (Undo)
• Delete (Delete) 
• Shift+Delete (Delete the selected item permanently without moving the item to the Recycle Bin) 
• Ctrl while dragging an item (Copy the selected item)
• Ctrl+Shift while dragging an item (Create a shortcut to the selected item)
• F2 key (Rename the selected item)
• Ctrl+Right Arrow (Move the cursor to the beginning of the next word) 
• Ctrl+Left Arrow (Move the cursor to the beginning of the previous word) 
• Ctrl+Down Arrow (Move the cursor to the beginning of the next paragraph) 
• Ctrl+Up Arrow (Move the cursor to the beginning of the previous paragraph) 
• Ctrl+Shift with any arrow key (Highlight a block of text) 
• Shift with any arrow key (Select more than one item in a window or on the desktop, or select text in a document) 
• Ctrl+A (Select all) 
• F3 key (Search for a file or a folder)
• Alt+Enter (View the properties for the selected item) 
• Alt+F4 (Close the active item, or exit the active program) 
• Alt+Enter (Display the properties of the selected object) 
• Alt+Spacebar (Open the shortcut menu for the active window) 
• Ctrl+F4 (Close the active document in programs that enable multiple documents to be open at the same time) 
• Alt+Tab (Switch between the open items) 
• Alt+Esc (Cycle through items in the order in which they were opened) 
• F6 key (Cycle through the screen elements in a window or on the desktop)
• F4 key (Display the Address bar list in My Computer or in Windows Explorer) 
• Shift+F10 (Display the shortcut menu for the selected item)
• Alt+Spacebar (Display the System menu for the active window) 
• Ctrl+Esc (Display the Start menu) 
• Alt+Underlined letter in a menu name (Display the corresponding menu)
• Underlined letter in a command name on an open menu (Perform the corresponding command)
• F10 key (Activate the menu bar in the active program)
• Right Arrow  (Open the next menu to the right, or open a submenu)
• Left Arrow  (Open the next menu to the left, or close a submenu)
• F5 key (Update the active window)
• Backspace (View the folder one level up in My Computer or Windows Explorer) 
• Esc (Cancel the current task)
• Shift when you insert a CD into the CD drive (Prevent the CD from automatically playing)
• Ctrl+Shift+Esc (Open Task Manager) 

What is Computer

Computer

From Wikipedia, the free encyclopedia

"Computer technology" and "Computer system" redirect here. For the company, see Computer Technology Limited. For other uses, see Computer (disambiguation) and Computer system (disambiguation).

Computer

A computer is a general-purpose device that can be programmed to carry out a set of arithmetic or logical operations automatically. Since a sequence of operations can be readily changed, the computer can solve more than one kind of problem.
Conventionally, a computer consists of at least one processing element, typically a central processing unit (CPU), and some form of memory. The processing element carries out arithmetic and logic operations, and a sequencing and control unit can change the order of operations in response to stored information. Peripheral devices allow information to be retrieved from an external source, and the result of operations saved and retrieved.
Mechanical analog computers started appearing in first century and were later used in the medieval era for astronomical calculations. In World War II, mechanical analog computers were used for specialized military applications. During this time the first electronic digital computers were developed. Originally they were the size of a large room, consuming as much power as several hundred modern personal computers (PCs).^[1]
Modern computers based on integrated circuits are millions to billions of times more capable than the early machines, and occupy a fraction of the space.^[2] Simple computers are small enough to fit into mobile devices, and mobile computers can be powered by small batteries. Personal computers in their various forms are icons of the Information Age and are what most people consider as “computers.” However, the embedded computers found in many devices from MP3 players to fighter aircraft and from toys to industrial robots are the most numerous.

Gamit ng Pandiwa

Computer Parts

Computer Parts
There are many parts that work together to make a computer work.

Hardware
Physical parts of the computer, including processor and memory chips, input/output devices, tapes, disks, modems, cable, etc.

CPU
The Central Processing Unit

Processor
The CPU – The chip or chips that interpret and execute program instructions and manage the functions of input, output, and storage devices.

Computer Case
Contains the major components of the computer.  It helps protect them.

Monitor
A display screen to provide “output” to the user.  It is where you view the information your are working on.

Video Card
Connects the computer to the monitor.  It is a circuit board attached to the motherboard that contains the memory and other circuitry necessary to send information to the monitor for display on screen.

Keyboard
Used to enter information into the computer and for giving commands.

Mouse
An input device operated by rolling its ball across a flat surface.  The mouse is used to control the on-screen pointer by pointing and clicking, double-clicking, or dragging objects on the screen.

Touchpad
A pressure-sensitive and motion sensitive device used in place of a mouse.

CD Rom Drive
The drive that plays CDs and reads data that has been stored on the CD.

CD
Compact Disk – A type of optical storage device.

Floppy Disk Drive
A device that holds a removable floppy disk when in use; read/write heads read and write data to the diskette.

Hard Disk
Magnetic storage device in the computer.

RAM
Random Access Memory
    RAM is a computer’s temporary memory, which exists as chips on the motherboard near the CPU.  It stores data or programs while they are being used and requires power.

Printer
An output device that produces a hard copy on paper.  It gives information to the user in printed form.

Barcode Reader
An input device that converts a pattern of printed bars into a number that a computer can read.  They are often used by businesses to quickly input price and product information.

Scanner
A device that allows pictures to be placed into a computer.

Microphone
Allows the user to record sounds as input to their computer.

Speakers
Used to generate or reproduce voice, music, and other sounds.

Sound Card
Connects the speakers and microphone to the computer.

Modem
The place where the computer is connected to the phone line.

Network Card
A circuit board that connects the computer to the rest of the network usually using special cables.

Software
Programs that tell the computer what to do.  It provides instructions that the CPU will need to carry out.

OS
Disk Operating System
    This software connects the hardware with the programs you want to run.

    MS-DOS:

    Microsoft DOS (Disk Operating System) is a command line user interface. MS-DOS 1.0 was released in 1981 for IBM computers.
Example of MS-DOS

Windows
A family of operating systems developed and produced by Microsoft Corp.  It provides a software graphical user interface (GUI) used on IBM and compatible computers.

Mga diyos sa Mitolohiya

Ano ang Mitolohiya

Transcript of Kupido at Pysche

Sa utos ni kupido, dinala si Psyche ni Zephyr patungo sa kanyang palasyo. Hindi pwedeng makita ni Psyche ang kanyang asawa kahit silip man lamang.
Bumisita ang mga kapatid ni Psyche at sinabihan siya na silipin niya ang kanyang asawa. Sinunod naman niya ang payo ng kanyang mga kapatid. Sinilip niya at nakita niya na si Kupido pala ang kanyang asawa! Nagulat si Kupido at saka ito lumipad.
Ipinasya ni Venus na parusahan si Psyche dahil sa kanyang kagandahan kaya inutusan niya ang kanyang anak na si Kupido na gumawa ng lalang upang mahulog si Psyche sa isang damulag.
Nasugatan si kupido sa kanyang pana kaya mula noon ay iibigin niya si Psyche. Nagalit si Venus nang nakita niya ang sugat ni Kupido.
May isang palalo na diyosa, siya ay si Venus, ang diyosa ng kagandahan at pag-ibig. Ayaw niya magkaroon ng anumang uri ng karibal pero may isang mortal na nahigitan ang kagandahan ni Venus at siya naman ay si Psyche.
Kupido at Pysche
Pinuno ni Kupido ang dalawang sisidlan ng tubig na magkaibang uri. Pero naawa siya kay Psyche kaya pianhid ni Kupido ang mapait na pag-ibig at pinalita ng maligayang pagmamahal.
Dahil sa kalungkutan ni Psyche na wala siyang asawa gaya ng kanyang mga kapatid, pinuntahan ng kanyan mga magulang ang orakulo. Sinabihan sila na dalhin ang kanilang anak sa tuktok ng bundok at doon ay kukunikn siya sa kanyang maging asawa.
Nakiusap si Psyche kay Venus na ibalik si Kupido. Nagalit si Venus at pinahiwa-hiwalay ang iba’t ibang butyl. Tinulungan siya ni Kupido gamit ang libu- libong langgam.
Nagalit si Venus at inutusan naman niya si Psyche na punuin ang gintong balahibo ng mga tupang naglipana sa parang ng isang supot. Tinulungan siya ng diyos sa ilog at mabilis niyang matapos ang kanyang trabaho.
Inutusan nanaman ni Venus si Psyche na manghingi siya nga kagandahan galing ka Porsepina at ibalik sa kahon. Pinagbalaan siya na dapat hindi niya sisilipin ang loob ng kahon pero binuksan naman niya ito at nakatulog. Nagising siya sa tulong ni Kupido. Namangha si Venus sa tagumpay ni Psyche at nagkasama muli sila ni Kupido.